Natuurlijke vrijheid en de basis van de rechtspraak volgens Gewoonterecht: eerste principes
-
Iedere man, vrouw of kind is bij geboorte en van nature vrij, gelijk en soeverein en bezit een onvervreemdbaar weten van wat waar en juist is. Bijgevolg kan niemand ondergeschikt zijn aan een ander of aan welke externe autoriteit dan ook, want de onvervreemdbare wijsheid en vrijheid van elke mens maakt hem een volwaardig schepsel in zichzelf, te midden van een bredere gemeenschap van gelijken.
-
Deze eigen soevereiniteit is een reflectie van het bredere Natuurlijke Recht, waarbij al het leven uit de aard der zaak ondeelbaar is en in het algemeen bedoeld is voor het overleven en het geluk van iedereen. In elke rechtvaardige samenleving verschaft de gemeenschappelijkheid alle mensen het onvervreemdbare recht om onder elkaar hun eigen bestuur te stichten en zichzelf te beschermen tegen iedere tirannie of geweld, inclusief die welke door externe autoriteiten worden opgedrongen. Elke autoriteit die onrechtvaardig en naar willekeur regeert, zonder de vrije en ongedwongen toestemming van de mensen heeft zijn recht op regeren verloren en kan rechtmatig ten val worden gebracht. “Onrechtvaardige regering is geen regering maar tirannie” – Plato
-
Dit Natuurlijke Recht leidt tot het gebruikelijke Gewoonterecht, dat tot doel heeft om de onvervreemdbare vrijheden en soevereiniteit van mannen en vrouwen in een gemeenschap te beschermen door het handhaven van gelijkheid en vrede onder hen. Het Gewoonterecht verkrijgt zijn autoriteit van de mensen zelf en van het vermogen van de mensen om te weten wat rechtvaardig is en voor zichzelf te kunnen oordelen wat juist en onjuist is. Deze vaardigheid is uitgedrukt in een jury-systeem van twaalf vrij gekozen mensen die gezamenlijk de uiteindelijke rechtsprekers en autoriteit zijn onder het Gewoonterecht en haar rechtspraak.
-
Historisch gezien is het Gewoonterecht in Europa ontstaan en in het bijzonder in Engeland na de overwinning op de Noormannen, als een bolwerk tegen willekeurig bestuur van de elite over de mensen, in het bijzonder door monarchen en pausen. De autoriteit van deze elite was onnatuurlijk verkregen door oorlogvoering, gewelddadige overwinningen en de diefstal van de aarde, in plaats van door de heilige wet van vrede en gelijkheid. Dit elitebestuur ontstond het sterkste in het Romeinse Rijk en haar nakomeling de Kerk van Rome, waarbij zelfs God een overheerser en een overwinnaar was (“domine”).
-
Zo een op overwinning gebaseerd bestuur van pauselijke en koninklijke elites gaf de basis voor een rechtssysteem bekend als civiel of Romeins recht, waarbij er de overtuiging was dat de mens niet is begiftigd met autonomie en wijsheid. Alle wetgeving en autoriteit wordt daarom van buitenaf verkregen, van statuten ontworpen en opgelegd door een heerser, dan wel een paus, een monarch of een regering. Dit systeem komt voort uit de filosofie van Aristoteles en het Romeinse eigendomsrecht waarin de schepping is verdeeld en mensen worden behandeld als slaven en als het bezit van anderen en daarmee verstoken van onontvreemdbare vrijheden. De mensen zijn dus in elk opzicht tot slaaf gemaakt en afgesloten van de wereld die in vrijheid is gegeven en van ons allemaal is. Dit slavensysteem klasseert en categoriseert alle mensen en kent beperkte “vrijheden” toe (voorrechten) die bepaald en beperkt worden middels statuten die door heersers worden uitgevaardigd.
-
Gewoonterecht en civiel (Romeins) recht zijn daarom fundamentele tegenhangers van elkaar en met elkaar in oorlog. Ze zijn niet in overeenstemming te brengen, omdat ze uit twee compleet verschillende begrippen van menselijkheid en rechtvaardigheid voortkomen: Gewoonterecht kent het leven als een vrije gave die een ieder in gelijke mate is gegeven, terwijl onder het civiele recht het leven een conditioneel voorrecht is en de mensheid een gecontroleerde slavenbevolking. Dienovereenkomstig werken regeringen in de praktijk volgens het civiele (statutaire) recht en kleineren of negeren Gewoonterecht totaal door de regel van arbitraire rechtszittingen die door rechters worden gedomineerd.
-
De meest extreme vorm van civiel recht dat op elite gebaseerd is wordt het Pauselijk of Canon Recht genoemd, dat de Kerk van Rome definieert als de enige legitieme autoriteit op aarde, waar alle andere wetten, mensen en regeringen ondergeschikt aan zijn. Pauselijk Recht is autonoom en hoeft aan niets anders dan zichzelf verantwoording af te leggen. Ondanks zijn christelijke retoriek is het Rooms Katholicisme een neo-heidense sekte gebaseerd op het Romeinse vereringssysteem bekend als Sol Invictus, gedateerd uit de late derde eeuw. Daarbinnen heerst een Soeverein met de titel “God en Meester” (Deus et Dominus) over hemel en aarde: om precies te zijn, de paus. Het is niet verrassend dat deze tirannieke godsverering meer oorlog, genocide, onderwerping en moord heeft veroorzaakt dan welke andere macht dan ook in de geschiedenis van de mens. Ze blijft de allergrootste bedreiging van het Gewoonterecht en de menselijke vrijheid.
-
De kerk van Rome was de eerste en is de oudste corporatie op onze planeet: een gelegaliseerde entiteit, ontworpen voor de bescherming van tirannen, die de hoofdelijke aansprakelijkheid of verantwoording van de elite voor elke misdaad of onderdrukking die ze begaat, teniet doet. Van Rome en de corporatie “Het Vaticaan” heeft zich het verderf verspreid dat nu onze levens en onze planeet vernietigt. Als ontoerekenbare corporatieve heerschappij ondermijnt ze overal de vrijheid en de gezondheid van onze planeet door al het leven ondergeschikt te maken aan winst en macht.
-
Juist op dit moment van collectieve overweldiging en onderwerping van de mensheid verschijnt er een tegenbeweging om het heilige doel en haar werking middels het Gewoonterecht opnieuw te vestigen. Daarmee zal de aarde en de mensheid tot haar natuurlijke zijn als gemeenschap hersteld worden. Deze beweging is in de Bijbel en in profetieën voorspeld als de tijd waarin alle mensen weer terugkomen in hun natuurlijke gelijkheid, zonder enige, verdeling, “privileges” of onderdrukking, om te kunnen leven in harmonie met elkander en de schepping.
-
Dit eerherstel van de mensheid is een heilig doel en begint bij het actief ontmantelen van alle bestaande autoriteiten en instituties, welke zijn voortgekomen uit het Romeins Recht en deze te vervangen door het Gewoonterecht. De oprichting van deze nieuwe autoriteit voor Natuurlijk Recht is het fundamentele doel van de rechtspraak volgens Gewoonterecht.