Als we geld lenen bij de bank, dan stellen we ons daarbij het volgende voor:
we sluiten een lening af en de bank stelt ons het geld, dat spaarders hebben ingelegd, ter beschikking. Dat klinkt toch eenvoudig en logisch, of niet.
De werkelijkheid is echter precies het tegengestelde: als wij bij de bank een schuldbekentenis ondertekenen (het leencontract), dan 'mag' de bank met dit waardedocument het geld creëren. Officieel dient de bank een 'backup' van 10% eigen vermogen te hebben, maar in de praktijk komt ze nog niet aan 2% (zie reportage Tros Radar).
De bank doet zelf dus geen of nauwelijks een investering. U dient echter dit geld wel met rente terug te betalen.
De bank zelf mag met dit kapitaal (de schuldbekentenis) weer leningen verstrekken, officieel het 10-voudige van wat u heeft geleend.
Onze politici roepen altijd dat de schulden moeten worden teruggedrongen. Dat dit echter een grote leugen en onmogelijkheid is wordt als volgt verklaard:
Zodra u uw schuld heeft terugbetaald, dient de bank het kapitaal wat daaruit is gecreëerd op te heffen. Dus door het aflossen van schulden wordt (in dit systeem) kapitaal vernietigd. Omdat we altijd meer terug moeten betalen als dat we hebben 'geleend', verdwijnen er inmense hoeveelheden kapitaal uit de samenleving.
Er is niet voldoende geld in omloop om al onze schulden af te lossen. Zouden we onze schulden hebben betaald, dan is er geen geld meer!
Dat dit voor de meeste mensen totaal onlogisch klinkt, komt omdat het ook een onmogelijk systeem is. Het bestaat alleen odat wij erin geloven en de juiste toedracht niet kennen. Op deze manier laten we ons elke dag bestelen en de overheid helpt hier in mee door een groot deel van ons belastinggeld naar deze banken te brengen. Ook de nationale wetgeving maakt het mogelijk dat banken dit kunnen doen. Hiermee wordt diefstal gelegaliseerd.
Zie het vonnis van een kantonrechter in de download. Let vooral op de bewoording in artikel 3.3